Dziś niedziela, jedenasty dzień kwietnia i 101. dzień 2021 roku. Imieniny obchodzą Filip oraz Arleta. W kartce z kalendarza swoje miejsce ma Światowy Dzień Choroby Parkinsona.

To święto obchodzone jest corocznie 11 kwietnia od 1997 roku. Upamiętnia urodziny Jamesa Parkinsona, który jako pierwszy opisał objawy choroby neurodegradacyjnej nazwanej od jego nazwiska. Dzień ten został ustanowiony przez europejskie stowarzyszenie powstałe w 1992 roku, w celu zwiększenia świadomości społeczeństw na temat choroby oraz stymulowania nowych badań i innowacji leczenia. Celem tego święta jest również wsparcie pacjentów z chorobą Parkinsona i ich rodzin oraz eliminacja dyskryminacji chorych osób w miejscu pracy. Symbolem jest czerwony tulipan.

James Parkinson urodził się 11 kwietnia 1755 w Shoreditch w Londynie. Był angielskim chirurgiem, aptekarzem, geologiem, paleontologiem i działaczem politycznym. Jako pierwszy w 1817 roku opisał objawy drżączki poraźnej. Rozpoznał i opisał objawy tego schorzenia, choć jego podłoże anatomiczne i biochemiczne poznano dopiero w latach 60. XX wieku. Na jego cześć choroba ta została później nazwana właśnie chorobą Parkinsona. 

Choroba Parkinsona to samoistna, powoli postępująca, zwyrodnieniowa choroba ośrodkowego układu nerwowego, należąca do chorób układu pozapiramidowego. Dotyczy jednego procenta populacji ludzi od 40. do 60. roku życia, ale zdarza się również u ludzi młodszych. Objawy choroby Parkinsona pojawiają się i narastają powoli i stopniowo w ciągu kilkunastu lat. Początkowo chorzy zauważają pewne spowolnienie ruchowe i jakby niezgrabność w ruchach, pojawiają się zaburzenia pisania (np. bardzo drobne pismo).

Spowolnieniu ulegają procesy psychiczne. Niekiedy chorzy sądzą, iż są to objawy zmian reumatycznych lub starszego wieku. Jednak po pewnym czasie osoby chore na chorobę Parkinsona zauważają u siebie zaburzenia równowagi lub trudności z wykonywaniem takich prostych czynności jak wstawanie z krzesła czy z łóżka. Na tym etapie choroby pacjent z reguły zjawia się u lekarza. Przebieg choroby jest zwykle powolny, wieloletni i postępujący, mimo skrupulatnego leczenia po pewnym czasie doprowadza do inwalidztwa. Bardzo ważnym elementem postępowania leczniczego jest rehabilitacja, która pozwala choremu na dłużej zachować sprawność.