Dziś czwartek, czwarty dzień czerwca i 156. dzień roku. Imieniny obchodzą Franciszek, Karol oraz Karp. W kalendarzu świąt nietypowych odnajdujemy Międzynarodowy Dzień Dzieci Będących Ofiarami Agresji, Dzień Drukarza oraz Dzień Demokracji.
Dzieci ofiarami agresji
Geneza tego święta sięga 1982 roku, gdy 19 sierpnia na specjalnej sesji Organizacji Narodów Zjednoczonych na temat kwestii palestyńskiej Zgromadzenie Ogólne postanowiło ustanowić na dzień 4. czerwca doroczne obchody Międzynarodowego Dnia Dzieci Będących Ofiarami Agresji. Bezpośrednim powodem takiej decyzji była ogromna liczba dzieci z Palestyny i Libanu, które ucierpiały w wyniku wojny libańskiej, nazwanej przez Izrael jako operacja "Pokój dla Galilei". Co ciekawe pretekstem do militarnych działań podjętych na północy półwyspu arabskiego był nieudany zamach na izraelskiego ambasadora w Wielkiej Brytanii, Szelomo Argowa, do którego doszło w Londynie z 4 czerwca 1982.
Warto w ten dzień jednak pamiętać, że dzieci mogą stać się ofiarami nie tylko agresji militarnej, lecz także koleżeńskiej (w szkole) oraz rodzicielskiej (w domu), czyli od osób, od których szczególnie powinny liczyć na wsparcie. Jeśli widzisz, że jakieś dziecko pada ofiarą agresji - nie pozostawaj obojętny. Zgłoś ten fakt policji.
Dzień Drukarza
Pierwszy Dzień Drukarza jako święto środowisk poligraficznych zostało ustanowione już w październiku 1945 roku na Ogólnopolskim Zjeździe Związku Zawodowego Drukarzy w Gnieźnie. Później obchody Dnia Drukarza odbywały się w ostatnią niedzielę maja. Drukarstwo to zawód polegający na drukowaniu książek, czasopism, broszurek lub ulotek. Historia druku zaczyna się od wynalezienia sposobu nanoszenia obrazu metodą odbicia go z formy drukowej na podłoże drukowe za pomocą farby drukarskiej. Proces druku związany jest z różnymi technikami kopiowania tekstu oraz grafiki przy użyciu metod tradycyjnych (na przykład maszyny do pisania) lub poprzez wykorzystanie nowoczesnych metod, takich jak drukarki lub plotery.
Pierwszy druk został wynaleziony i stosowany jeszcze w Babilonie. Proces druku polegał na wypalaniu w glinianych tabliczkach pisma obrazkowego. Kolejnym etapem rozwoju było wynalezienie papirusu w starożytnym Egipcie. Pierwsze ruchome czcionki pojawiły się w Chinach w VII w p.n.e. Najstarszym drukowanym tekstem jest buddyjski zwój z Dalekiego Wschodu (VII w n.e.). Od IX wieku powszechnie drukowano książki oraz kalendarze. Najstarszym drukowanym polskim kalendarzem jest "Almanach krakowski", znany także jako "Kalendarz astronomiczny na rok 1474" Kaspra Straubego.
Dzień Demokracji i nie tylko
Święto to, zgodnie z uchwałą Sejmu RP z dnia 24 maja 2013 roku, upamiętnia pierwsze po II wojnie światowej i ostatnie jeszcze w czasach istniejącej PRL, wolne (jednak tylko częściowo) wybory parlamentarne, które odbyły się w dniach 4 i 18 czerwca 1989 roku. Wybory czwartego czerwca były częściowo wolne, bowiem przedstawiciele niedemokratycznych władz komunistycznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zagwarantowali, oficjalnie podczas obrad okrągłego stołu, "rządzącej koalicji" obejmującej PZPR i jej satelitów, obsadę co najmniej 299 (czyli 65%) miejsc w Sejmie. Pozostałe mandaty poselskie w liczbie 161 (35%) oraz senatorskie w liczbie 100 (100%) zostały przeznaczone dla kandydatów bezpartyjnych.
Co ciekawe pierwsze całkowicie wolne wybory odbyły się w Polsce dopiero 27 października 1991 roku i tym samym Polska stała się de facto jednym z ostatnich państw tzw. bloku wschodniego, w którym przeprowadzono faktycznie wolne wybory. W ich efekcie po wielu przetasowaniach politycznych, po odrzuceniu przez sejm propozycji prezydenckich o wyborze na stanowisko Premiera RP m.in. Jana Krzysztofa Bieleckiego czy Bronisława Geremka, pierwszy od dnia elekcji gabinet został powołany dopiero 23 grudnia 1991 roku, a premierem został wówczas Jan Olszewski.
Historia brutalnie zakpiła z Olszewskiego, który po niespełna pół roku przestał cieszyć się estymą nie tylko politycznego obozu Prezydenta RP Lecha Wałęsy, lecz części pozostałych koalicjantów. Wielu przeciwników ówczesnego rządu jako powód odwołania Olszewskiego wskazywało ówczesną sytuację gospodarczą, jednak za prawdziwe powody jego odwołania większość historyków uznaje przeprowadzenie przez Sejm RP uchwały lustracyjnej, co spowodowało odwołanie rządu nocą z 4 na 5 czerwca 1992 roku. Jeszcze jako Premier RP, Jan Olszewski tuż przed swoim odwołaniem, miał okazję zwrócić się do Posłów i Posłanek słowami:
"Oświadczam, że nie składam rezygnacji. Ja chciałbym stąd wyjść tylko z jednym osiągnięciem i jak do tej chwili mam przekonanie, że z nim wychodzę. Chciałbym mianowicie wtedy, kiedy ten gmach opuszczę, kiedy skończy się dla mnie ten, nie ukrywam, strasznie dolegliwy czas, kiedy po ulicach mojego miasta mogłem się poruszać tylko samochodem, albo w towarzystwie torującej mi drogę i chroniącej mnie od kontaktu z ludźmi eskortą, że wtedy, kiedy się to wreszcie skończy, będę mógł normalnie na ulice tego miasta wyjść i popatrzeć ludziom w oczy i tego Wam Państwo Posłowie i Panie Posłanki życzę po tym głosowaniu. Dziękuję bardzo".
Dzieci ofiarami agresji
Geneza tego święta sięga 1982 roku, gdy 19 sierpnia na specjalnej sesji Organizacji Narodów Zjednoczonych na temat kwestii palestyńskiej Zgromadzenie Ogólne postanowiło ustanowić na dzień 4. czerwca doroczne obchody Międzynarodowego Dnia Dzieci Będących Ofiarami Agresji. Bezpośrednim powodem takiej decyzji była ogromna liczba dzieci z Palestyny i Libanu, które ucierpiały w wyniku wojny libańskiej, nazwanej przez Izrael jako operacja "Pokój dla Galilei". Co ciekawe pretekstem do militarnych działań podjętych na północy półwyspu arabskiego był nieudany zamach na izraelskiego ambasadora w Wielkiej Brytanii, Szelomo Argowa, do którego doszło w Londynie z 4 czerwca 1982.
Warto w ten dzień jednak pamiętać, że dzieci mogą stać się ofiarami nie tylko agresji militarnej, lecz także koleżeńskiej (w szkole) oraz rodzicielskiej (w domu), czyli od osób, od których szczególnie powinny liczyć na wsparcie. Jeśli widzisz, że jakieś dziecko pada ofiarą agresji - nie pozostawaj obojętny. Zgłoś ten fakt policji.
Dzień Drukarza
Pierwszy Dzień Drukarza jako święto środowisk poligraficznych zostało ustanowione już w październiku 1945 roku na Ogólnopolskim Zjeździe Związku Zawodowego Drukarzy w Gnieźnie. Później obchody Dnia Drukarza odbywały się w ostatnią niedzielę maja. Drukarstwo to zawód polegający na drukowaniu książek, czasopism, broszurek lub ulotek. Historia druku zaczyna się od wynalezienia sposobu nanoszenia obrazu metodą odbicia go z formy drukowej na podłoże drukowe za pomocą farby drukarskiej. Proces druku związany jest z różnymi technikami kopiowania tekstu oraz grafiki przy użyciu metod tradycyjnych (na przykład maszyny do pisania) lub poprzez wykorzystanie nowoczesnych metod, takich jak drukarki lub plotery.
Pierwszy druk został wynaleziony i stosowany jeszcze w Babilonie. Proces druku polegał na wypalaniu w glinianych tabliczkach pisma obrazkowego. Kolejnym etapem rozwoju było wynalezienie papirusu w starożytnym Egipcie. Pierwsze ruchome czcionki pojawiły się w Chinach w VII w p.n.e. Najstarszym drukowanym tekstem jest buddyjski zwój z Dalekiego Wschodu (VII w n.e.). Od IX wieku powszechnie drukowano książki oraz kalendarze. Najstarszym drukowanym polskim kalendarzem jest "Almanach krakowski", znany także jako "Kalendarz astronomiczny na rok 1474" Kaspra Straubego.
Dzień Demokracji i nie tylko
Święto to, zgodnie z uchwałą Sejmu RP z dnia 24 maja 2013 roku, upamiętnia pierwsze po II wojnie światowej i ostatnie jeszcze w czasach istniejącej PRL, wolne (jednak tylko częściowo) wybory parlamentarne, które odbyły się w dniach 4 i 18 czerwca 1989 roku. Wybory czwartego czerwca były częściowo wolne, bowiem przedstawiciele niedemokratycznych władz komunistycznych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zagwarantowali, oficjalnie podczas obrad okrągłego stołu, "rządzącej koalicji" obejmującej PZPR i jej satelitów, obsadę co najmniej 299 (czyli 65%) miejsc w Sejmie. Pozostałe mandaty poselskie w liczbie 161 (35%) oraz senatorskie w liczbie 100 (100%) zostały przeznaczone dla kandydatów bezpartyjnych.
Co ciekawe pierwsze całkowicie wolne wybory odbyły się w Polsce dopiero 27 października 1991 roku i tym samym Polska stała się de facto jednym z ostatnich państw tzw. bloku wschodniego, w którym przeprowadzono faktycznie wolne wybory. W ich efekcie po wielu przetasowaniach politycznych, po odrzuceniu przez sejm propozycji prezydenckich o wyborze na stanowisko Premiera RP m.in. Jana Krzysztofa Bieleckiego czy Bronisława Geremka, pierwszy od dnia elekcji gabinet został powołany dopiero 23 grudnia 1991 roku, a premierem został wówczas Jan Olszewski.
Historia brutalnie zakpiła z Olszewskiego, który po niespełna pół roku przestał cieszyć się estymą nie tylko politycznego obozu Prezydenta RP Lecha Wałęsy, lecz części pozostałych koalicjantów. Wielu przeciwników ówczesnego rządu jako powód odwołania Olszewskiego wskazywało ówczesną sytuację gospodarczą, jednak za prawdziwe powody jego odwołania większość historyków uznaje przeprowadzenie przez Sejm RP uchwały lustracyjnej, co spowodowało odwołanie rządu nocą z 4 na 5 czerwca 1992 roku. Jeszcze jako Premier RP, Jan Olszewski tuż przed swoim odwołaniem, miał okazję zwrócić się do Posłów i Posłanek słowami:
"Oświadczam, że nie składam rezygnacji. Ja chciałbym stąd wyjść tylko z jednym osiągnięciem i jak do tej chwili mam przekonanie, że z nim wychodzę. Chciałbym mianowicie wtedy, kiedy ten gmach opuszczę, kiedy skończy się dla mnie ten, nie ukrywam, strasznie dolegliwy czas, kiedy po ulicach mojego miasta mogłem się poruszać tylko samochodem, albo w towarzystwie torującej mi drogę i chroniącej mnie od kontaktu z ludźmi eskortą, że wtedy, kiedy się to wreszcie skończy, będę mógł normalnie na ulice tego miasta wyjść i popatrzeć ludziom w oczy i tego Wam Państwo Posłowie i Panie Posłanki życzę po tym głosowaniu. Dziękuję bardzo".
[KN]
