Jest niedziela, 6. września i 250. dzień roku. Imieniny obchodzą Beata i Eugeniusz. Dzisiaj w kartce z kalendarza swoje miejsce ma Dzień Walki z Prokrastynacją.

Prokrastyncja to odwlekanie na później, odkładanie czegoś na potem, zwlekanie z wykonaniem jakiegoś zadania. Co istotne, prokrastynacja nie jest naukową definicją lenistwa. Od pewnego czasu jest uważana za zaburzenie psychiczne. W zasadzie polega na zastępowaniu ważnej czynności innymi nieistotnymi i trzeciorzędnymi. Np. kiedy mamy do napisania raport, a zamiast tego czytamy gazetę albo sprzątamy mieszkanie. Dla innych z kolei to właśnie zadbanie o porządek może być tą czynnością, którą odkładamy na później, zastępując jej wykonanie.

Prokrastynatorzy mają problemy ze skupieniem się, gospodarowaniem czasem, organizacją pracy, ustaleniem odpowiednich priorytetów dla zadań czy asertywnością. To nie jest tak, że nie chce im się czegoś robić – najczęściej wręcz przeciwnie, podejmują się ambitnie zbyt wielu zadań. Dopiero, gdy pojawia się strach przed poważnymi konsekwencjami związanymi z niewykonaniem jakiegoś działania, biorą się do pracy. Tutaj widać te różnicę pomiędzy leniem a prokrastynatorem – kiedy ten pierwszy nie ma wyrzutów sumienia, drugi zadręcza się tym, że nie dopełnił obowiązków.

W walce z prokrastynacją niewskazane jest stosowanie środków farmakologicznych. W przypadku patologicznej prokrastynacji zaleca się oddziaływanie terapeutyczne. Aby zapobiec problemom z odkładaniem działań, można samemu stosować pewne metody psychologiczne, polegające na stopniowym przezwyciężaniu trudności, np. poprzez rozpisanie elementów zadania do wykonania, aby zdiagnozować, który etap jest dla nas problematyczny oraz planowanie kroków i czasu działania. Ciekawym sposobem jest tak zwana „metoda kanapkowa”, polegająca na wykonywaniu przyjemnych czynności pomiędzy obowiązkami (zgodnie z kolejnością: obowiązek, przyjemność, obowiązek, przyjemność, itd.)
[KN]