Rolnicy, ze względu na charakter wykonywanej pracy, są szczególnie narażeni na ich występowanie. Mimo zwiększonej w ostatnich latach mechanizacji, a nawet automatyzacji prac w tym sektorze produkcji, która umożliwiła wyeliminowanie wielu uciążliwych prac ręcznych, rolnicy wciąż narażeni są na nadmierny wysiłek fizyczny prowadzący do zmian chorobowych. Właśnie dlatego Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego startuje z kolejną akcją prewencyjną pn. "Kości i stawy też rolnika sprawy".
Zagrożeniem dla prawidłowego funkcjonowania układu ruchu są: nadmierny wysiłek fizyczny, długotrwała praca w wymuszonej pozycji ciała (powtarzalne czynności), brak odpowiednich środków wspomagających przemieszczanie się ładunku (np.: wózki, taczki), ekspozycja na wibracje ogólną (kierowcy ciągników i maszyn samobieżnych), czas pracy rolnika (zbyt długa praca powodująca przeciążenia narządu ruchu), stres, jak i praca ze zwierzętami (możliwość wystąpienia urazów narządu ruchu spowodowanych szarpnięciem, przygnieceniem przez zwierzęta itp.). Nasilenie dolegliwości bólowych może prowadzić do okresowej lub trwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie, a nawet być przyczyną wypadku przy pracy rolniczej.
Aby uniknąć kłopotów ze zdrowiem, należy stosować właściwe techniki podnoszenia i przenoszenia, zgodnie z zasadą podnoszenia ładunków oburącz, jak najbliżej ciała, na zgiętych kolanach i z wyprostowanymi plecami (tułowiem), unikając obciążenia jednostronnego. Do pozostałych zasad należy także organizowanie ergonomicznego stanowiska pracy, które znacznie ją ułatwi i pozwoli zredukować do minimum konieczność wykonywania czynności takich jak: skręty i zginanie tułowia, zginanie nadgarstków, unoszenie rąk ponad głowę, łokci ponad obręcz barków poprzez właściwy dobór narzędzi pracy na stanowisku oraz poprzez ich rozmieszczenie w sposób łatwo dostępny.
Warto pamiętać także o ograniczaniu do minimum ręcznych prac transportowych. Należy wykorzystywać narzędzia pomocnicze (wózki, taczki, krążki linowe, transportery itp.), dzielić ładunki na mniejsze części oraz korzystać z pomocy drugiej osoby przy przenoszeniu ładunków o większej masie. Istotne są normy podnoszenia i przenoszenia ładunków: praca stała to 12 kg dla kobiety i 20 kg dla mężczyzny, a praca dorywcza to dla kobiety 20 kg i dla mężczyzny 50 kg.
Na poprawę bezpieczeństwa wpływa także stosowanie przerwy w pracy w celu odciążenia mięśni przez odpoczynek lub zmianę rodzaju wykonywanej pracy (tzw. praca urozmaicona), dostosowywanie tempa pracy do swoich możliwości i predyspozycji, kontrolowanie stanu zdrowia - przynajmniej raz w roku należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu, zadbać o systematyczną aktywność ruchową oraz unikanie bezpośredniego kontaktu ze zwierzętami, szczególnie z dużymi osobnikami.
Zawsze należy stosować czyste obuwie, dostosowane do wykonywanej pracy, usztywniające staw skokowy z podeszwą antypoślizgową, a także korzystać z bezpiecznych drabin przy pracach na wysokości i stosować zabezpieczenia przed upadkiem (szelki bezpieczeństwa z linką przy pracach na wysokości powyżej dwóch metrów). Długotrwałe przeciążenia organizmu mogą dać o sobie znać nawet po kilku latach, jako wynik sumy mikro urazów. Dbajmy o zdrowie!
Zagrożeniem dla prawidłowego funkcjonowania układu ruchu są: nadmierny wysiłek fizyczny, długotrwała praca w wymuszonej pozycji ciała (powtarzalne czynności), brak odpowiednich środków wspomagających przemieszczanie się ładunku (np.: wózki, taczki), ekspozycja na wibracje ogólną (kierowcy ciągników i maszyn samobieżnych), czas pracy rolnika (zbyt długa praca powodująca przeciążenia narządu ruchu), stres, jak i praca ze zwierzętami (możliwość wystąpienia urazów narządu ruchu spowodowanych szarpnięciem, przygnieceniem przez zwierzęta itp.). Nasilenie dolegliwości bólowych może prowadzić do okresowej lub trwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie, a nawet być przyczyną wypadku przy pracy rolniczej.
Aby uniknąć kłopotów ze zdrowiem, należy stosować właściwe techniki podnoszenia i przenoszenia, zgodnie z zasadą podnoszenia ładunków oburącz, jak najbliżej ciała, na zgiętych kolanach i z wyprostowanymi plecami (tułowiem), unikając obciążenia jednostronnego. Do pozostałych zasad należy także organizowanie ergonomicznego stanowiska pracy, które znacznie ją ułatwi i pozwoli zredukować do minimum konieczność wykonywania czynności takich jak: skręty i zginanie tułowia, zginanie nadgarstków, unoszenie rąk ponad głowę, łokci ponad obręcz barków poprzez właściwy dobór narzędzi pracy na stanowisku oraz poprzez ich rozmieszczenie w sposób łatwo dostępny.
Warto pamiętać także o ograniczaniu do minimum ręcznych prac transportowych. Należy wykorzystywać narzędzia pomocnicze (wózki, taczki, krążki linowe, transportery itp.), dzielić ładunki na mniejsze części oraz korzystać z pomocy drugiej osoby przy przenoszeniu ładunków o większej masie. Istotne są normy podnoszenia i przenoszenia ładunków: praca stała to 12 kg dla kobiety i 20 kg dla mężczyzny, a praca dorywcza to dla kobiety 20 kg i dla mężczyzny 50 kg.
Na poprawę bezpieczeństwa wpływa także stosowanie przerwy w pracy w celu odciążenia mięśni przez odpoczynek lub zmianę rodzaju wykonywanej pracy (tzw. praca urozmaicona), dostosowywanie tempa pracy do swoich możliwości i predyspozycji, kontrolowanie stanu zdrowia - przynajmniej raz w roku należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu, zadbać o systematyczną aktywność ruchową oraz unikanie bezpośredniego kontaktu ze zwierzętami, szczególnie z dużymi osobnikami.
Zawsze należy stosować czyste obuwie, dostosowane do wykonywanej pracy, usztywniające staw skokowy z podeszwą antypoślizgową, a także korzystać z bezpiecznych drabin przy pracach na wysokości i stosować zabezpieczenia przed upadkiem (szelki bezpieczeństwa z linką przy pracach na wysokości powyżej dwóch metrów). Długotrwałe przeciążenia organizmu mogą dać o sobie znać nawet po kilku latach, jako wynik sumy mikro urazów. Dbajmy o zdrowie!
[KN]
